Page 40 - Annonce 5

BEN

Ben ki bitmek bilmeyen mutsuzluğumun
ardına sığınmış hayal kırıklıklarının kölesi. Ben
ki tanrının yer yüzündeki gölgesi. Ben ki ıslak
toprak, kuru yapraklar, üç günlük ömürlerine
nice sevdalar sığdırmış kelebekler. Sevgilinin
çatlak dudaklarıyım ben, çocukluğumun tozlu

gülümsemesi. İşçinin demir kokan elleriyim
ben, yorgun gözleri. Namussuz kadınların
mor dizleri. Ben ciğerlerine çektiğin duman,
damarlarındaki kan, bulanmış zihnin.
Ben, giderken uzak diyarlara arkanda
bırakmaya korktuğun izin. Bir gece
yarısı yürürken tenha sokaklarda,
korkuyla etrafa bakan gözlerin,
buz kesmiş tenin. Her gündoğumunda

içini kaplayan o cesur, naif özgürlük
hissiyim ben, yalnız gecelerde yudumladığın
içkin. Ben aşkın kendisiyim, öylesine vahşi,
öylesine haşin. Beyaz tavanlarda aradığın
mutluluğum ben, bulmayı asla beklemediğin.
Ben ki gökyüzü, ben ki toprak, ben ki deniz;

kalbimden akıttığım okyanuslarda kürek
çekerken hüzünlü çocuklarım ben, geride
kalanların titrek sesleri.

Elif Dinç

39