Page 51 - Annonce Dergi | İzmir Özel Saint-Joseph Fransız Lisesi
P. 51

Zamanı Durdurmanın Yolları





                                                                   “To  grab  them.  Each  little  moment  as  it  arrives.  To  be  living  in
                                                                 something other than the past or the future. To be actually here.
                                                                 Forever, Emily Dickinson said, is composed of nows. But how do you
                                                                 inhabit the now you are in? How do you stop the ghosts of all the
                                                                 other nows from getting in? How, in short, do you live?”

                                                                 Ve şimdi, tek bir isteği var: normal bir yaşam sürmek.

                                                                 “Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün
                                                                 gereksiz korkuların çözülüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan
                                                                 muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim?
                                                                 Şüpheler  olmadan  yaşayabilseydim  neler  yapardım?  Haksızlığa
                                                                 uğrama  korkusu  olmadan  yaşayabilseydim?  Acıdan  korkmadan
                                                                 sevebilseydim? Yarın o tadı nasıl özleyeceğimi düşünmeden bugünün
                                                                 tadını çıkarabilseydim? Zamanın geçişinden ve sevdiklerimi benden
                                                                 alabileceğinden korkmamış olsaydım? Evet. Ne yapardım? Kimleri
                                                                 umursardım?  Ne  için  savaşırdım?  Hangi  yollardan  yürürdüm?
                                                                 Nelerden haz alırdım? İçimdeki hangi gizemleri çözerdim? Kısacası
                                                                 nasıl yaşardım?”

                                                                 And now, he has only one wish: to lead a normal life.

                                                                 “And, just as it only takes a moment to die, it only takes a moment
                                                                 to live. You just close your eyes and let every futile fear slip away.
                                                                 And then, in this new state, free from fear, you ask yourself: who
          Kaç Ömür Gerek Yaşamayı Öğrenmek İçin?                 am I? If I could live without doubt what would I do? If I could be
                                                                 kind without the fear of being fucked over? If I could love without
          Estienne Thomas Ambroise Hazard  –ya da günümüzdeki ismiyle Tom   fear of being hurt? If I could taste the sweetness of today without
          Hazard- çok yaşlı. Dört yüz küsur yıl önce, 1581 Mart’ının üçünde,   thinking of how I will miss that taste tomorrow? If I could not fear
          küçük  bir  Fransız  şatosunda  doğdu.  Yani  gerçekten  yaşlı:  Öyle  ki   the passing of time and the people it will steal? Yes. What would I
          Shakespeare’le aynı sahnede yer aldı, Kaptan Cook ile açık denizleri   do? Who would I care for? What battle would I fight? Which paths
          fethetti, Fitzgerald’larla içki içti…                  would I step down? What joys would I allow myself? What internal
                                                                 mysteries would I solve? How, in short, would I live?”
          “Anları yakalamak. Gelip geçen kısacık anları. Geçmiş ya da geleceğin
          dışında bir şeyde yaşayabilmek. Sahiden burada olmak. Sonsuzluk,   Tom Hazard küçük yaşta annesini kaybetti.  Annesinin ise son bir dileği
          demiş Emily Dickinson, şimdilerden oluşur. Peki, insan yaşadığı anda   vardı:  Ne  olursa  olsun  yaşamaya  devam  etmesi...  Ancak  gözlerinin
          olmayı nasıl başarabilir? Öteki şimdilerin araya girmesini nasıl önler?   önünde bu dünyadaki tek dayanağı olan annesi son nefesini verdikten
          Kısacası, nasıl yaşayabilir?”                          sonra yaşamaya nasıl devam edebilirdi ki? Hem de annesinin hiçbir
                                                                 suçu yokken ve onun ölümüne sebep olan kendi garip hastalığıyken...
          How Many Lifetimes Does It Take to Learn How to Live?
                                                                 “Aşk, anlamı bulduğun yerdir.”
            Estienne  Thomas  Ambroise  Hazard—or  Tom  Hazard  as  he  is  now
          known—is very old.  He was born on the third of March in 1581, more   Tom Hazard lost his mother when he was just a little kid.  His mother,
          than four hundred years ago, in a small French castle.  I mean, he’s   on the other hand, had one request from him: he must continue living
          really old: he took the same stage with Shakespeare, he conquered   no matter what... But how could he live after his mother, who was his
          the high seas with Captain Cook, he drank with the Fitzgeralds...  only support, breathed out in front of his eyes?  While her mother






        50
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56