Page 51 - Annonce Dergi | İzmir Özel Saint-Joseph Fransız Lisesi

Zamanı Durdurmanın Yolları

“To grab them. Each little moment as it arrives. To be living in
something other than the past or the future. To be actually here.
Forever, Emily Dickinson said, is composed of nows. But how do you
inhabit the now you are in? How do you stop the ghosts of all the
other nows from getting in? How, in short, do you live?”

Ve şimdi, tek bir isteği var: normal bir yaşam sürmek.

“Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün
gereksiz korkuların çözülüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan
muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim?
Şüpheler olmadan yaşayabilseydim neler yapardım? Haksızlığa
uğrama korkusu olmadan yaşayabilseydim? Acıdan korkmadan
sevebilseydim? Yarın o tadı nasıl özleyeceğimi düşünmeden bugünün
tadını çıkarabilseydim? Zamanın geçişinden ve sevdiklerimi benden
alabileceğinden korkmamış olsaydım? Evet. Ne yapardım? Kimleri
umursardım? Ne için savaşırdım? Hangi yollardan yürürdüm?
Nelerden haz alırdım? İçimdeki hangi gizemleri çözerdim? Kısacası
nasıl yaşardım?”

And now, he has only one wish: to lead a normal life.

“And, just as it only takes a moment to die, it only takes a moment
to live. You just close your eyes and let every futile fear slip away.
And then, in this new state, free from fear, you ask yourself: who
Kaç Ömür Gerek Yaşamayı Öğrenmek İçin? am I? If I could live without doubt what would I do? If I could be
kind without the fear of being fucked over? If I could love without
Estienne Thomas Ambroise Hazard –ya da günümüzdeki ismiyle Tom fear of being hurt? If I could taste the sweetness of today without
Hazard- çok yaşlı. Dört yüz küsur yıl önce, 1581 Mart’ının üçünde, thinking of how I will miss that taste tomorrow? If I could not fear
küçük bir Fransız şatosunda doğdu. Yani gerçekten yaşlı: Öyle ki the passing of time and the people it will steal? Yes. What would I
Shakespeare’le aynı sahnede yer aldı, Kaptan Cook ile açık denizleri do? Who would I care for? What battle would I fight? Which paths
fethetti, Fitzgerald’larla içki içti… would I step down? What joys would I allow myself? What internal
mysteries would I solve? How, in short, would I live?”
“Anları yakalamak. Gelip geçen kısacık anları. Geçmiş ya da geleceğin
dışında bir şeyde yaşayabilmek. Sahiden burada olmak. Sonsuzluk, Tom Hazard küçük yaşta annesini kaybetti. Annesinin ise son bir dileği
demiş Emily Dickinson, şimdilerden oluşur. Peki, insan yaşadığı anda vardı: Ne olursa olsun yaşamaya devam etmesi... Ancak gözlerinin
olmayı nasıl başarabilir? Öteki şimdilerin araya girmesini nasıl önler? önünde bu dünyadaki tek dayanağı olan annesi son nefesini verdikten
Kısacası, nasıl yaşayabilir?” sonra yaşamaya nasıl devam edebilirdi ki? Hem de annesinin hiçbir
suçu yokken ve onun ölümüne sebep olan kendi garip hastalığıyken...
How Many Lifetimes Does It Take to Learn How to Live?
“Aşk, anlamı bulduğun yerdir.”
Estienne Thomas Ambroise Hazard—or Tom Hazard as he is now
known—is very old. He was born on the third of March in 1581, more Tom Hazard lost his mother when he was just a little kid. His mother,
than four hundred years ago, in a small French castle. I mean, he’s on the other hand, had one request from him: he must continue living
really old: he took the same stage with Shakespeare, he conquered no matter what... But how could he live after his mother, who was his
the high seas with Captain Cook, he drank with the Fitzgeralds... only support, breathed out in front of his eyes? While her mother

50