Page 37 - Annonce Dergi | İzmir Özel Saint-Joseph Fransız Lisesi

Hayat Güzeldir

Bir insan ne için yaşar? Mutluluk mu? Yoksa para mı? kendini. Oysa uçsuz bucaksız okyanustaki bir damlanın
Zevk mi? Hiçbiri. İnsanın en büyük yaşama sebebi önemi nedir ki? Şimdiki insan artık basit uğraşlardan
korkudur. Daha doğrusu içgüdüsü. Ölümden korkmak bıkmış, kendi varoluşuna anlam ve amaç arayan insan.

da esasında bilinmezlikten doğar ama nedense Hayatın anlamını sonuna kadar çırpınmaktan öte bir
bize kaynağından daha korkunç gelir. Kaçınılmaz şeyde arayan insan.
ölüm. Bu evrende hiçbir şey sonsuza dek sürmez. Yaşamak, ne kadar anlamsız ve aynı zamanda anlamlı.
Termodinamiğin ikinci yasası, izole sistemlerde Aslında var olmak kadar mucizevi bir şey yokken neden

entropi artar. Her şeyin başlangıcı olduğu gibi sonu da değersizleştiriyoruz hayatı? Sürekli bir sorumluluk, bir
vardır. beklenti, bir başarı uğruna canımızdan oluyoruz. Peki

Peki biz bu durumun ciddiyetinin farkında mıyız? değer mi, bir süs eşyası için evden olmaya, ruhundan
Aslında tam kavramış sayılmayız. Sonuçta ölüme kopmaya, kendi kendini yok etmeye. Yaşamak için ne
yaklaşmadıkça hayatın önemini tam olarak bir amaca ne de bir sebebe ihtiyaç duymak gerekir.

hissedemezsin. Neleri yapmak istediğinin, neleri İşte asıl doyasıya yaşamanın anlamı yaşamak için
kaybettiğinin farkına varamazsın. Vardığındaysa yaşamaktır. Sen hayatını birine borçlu değilsin. Sadece
artık çok geç olmakla birlikte, hiçbir işe yaramaz var olduğun için var olmaya devam et.
bu düşünceler. Zihninin derinliklerinde kendini

boğmaktan başka bir şey yapmazsın. Zaten bu
yüzden erkenden hayatın asıl önemli unsurunu Güneş Parıldar
bulmalı, yaşama sevincini kaybetmemelisin. Yoksa
zaten ölmüşsündür. Bunlar en başta çok klişe veya

düşüncesizce gelebilir, fakat ölümün eşiğine geldiğini
hayal edince hiçbir klişeliği kalmaz. Ölmeden önce
hayatta yapılan her hareket, her seçim anlam kazanır.
Şimdi en küçük detayına kadar düşünün hayatınızı. Ne

kadar kısa, ne kadar yetersiz gözüküyor. Bütün dertler
önemsizleşiyor. Koskoca dünyada tek bir ömür. Anla
ve hisset. Nefesinin ciğerlerine doluşunu, kalbinin
atışının parmaklarına kadar gelmesini hisset. “Ben

yaşıyorum!”, bunun farkına var.
İnsan ne kadar da nankör bir canlı. İllaki elindeki

yaşam enerjisini bir yere gidip boşaltmak, boşalttırmak
derdinde. “Farklı olmalıyım.” isyanları, “Hayatıma
anlam katmalıyım.” çabaları…”Ben, ben olduğum

için.”, insan bencilliğinden yaşayamıyor işte. Kendine
yüklediği önem o kadar fazla ki yere göğe sığdıramıyor

35